Γράφει για το HealthReport.gr o Ευάγγελος Φραγκούλης, Γενικός/Οικογενειακός Ιατρός, Γεν. Γραμματέας Ελληνικής Ένωσης Γενικής Ιατρικής
H πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργού υγείας δίνει τη δυνατότητα, με απόφαση τουδιοικητή της ΥΠΕ, ιατροί με ειδικότητα Γενικής Ιατρικής, που υπηρετούν στο ΠΕΔΥ να πραγματοποιούν εφημερίες στα ΤΕΠ νοσοκομείων, ανεξάρτητα αν αυτά λειτουργούν ως αυτοτελή οργανικά τμήματα ή όχι.
Η εγκύκλιος αυτή αποτελεί κόκκινο πανί για τους Γενικούς Γιατρούς της χώρας και μας εξωθεί στην οργάνωση πανελλαδικής συγκέντρωσης διαμαρτυρίας την Παρασκευή στο Υπουργείο Υγείας, καθώς και σε αποχή μας από την Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση την ίδια ημέρα.
Την εγκύκλιο αυτή βλέπουμε ως προσπάθεια νομιμοποίησης αυθαιρεσιώνδιοικητών νοσοκομείων όλης της χώρας, που μετακινούσαν εδώ και καιρό Γενικούς Γιατρούς από Κέντρα Υγείας και Περιφερικά Ιατρεία κατά το δοκούν, για να καλύψουν κενά σε τμήματα των νοσοκομείων τους, παθολογικές κλινικές, παιδιατρικές, κλπ., ωθώντας τους ουσιαστικά στην παράνομη πράξη της αντιποίησης ειδικότητας!
Ο ίδιος ο υπουργός ομολογεί πως οδηγήθηκε στην απόφαση του αυτή υπό την πίεση της έλλειψης ειδικευόμενων στα δημόσια νοσοκομεία, ιδιαίτερα της επαρχίας και τηςυποστελέχωσης των ΤΕΠ.
Δικαιολογεί την απόφαση του επικαλούμενος τη διεθνή βιβλιογραφία, σύμφωνα με την οποία η συμμετοχή γενικών γιατρών στη λειτουργία των ΤΕΠ φαίνεται να συμβάλλει στην βελτίωση της διαδικασίας διαλογής και της αποτελεσματικής διαχείρισης των περιστατικών που προσέρχονται σε αυτά.
Στην απόφαση του τονίζει πως ο Γενικός Γιατρός αντιμετωπίζει και διεκπεραιώνει περιστατικά που μπορούν να αντιμετωπιστούν σε πρώτο βαθμό, ενώ παραπέμπει σε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων, που ταυτόχρονα εφημερεύουν, στην περίπτωση που ο ασθενής χρειάζεται ειδική διαγνωστική προσπέλαση ή / και αντιμετώπιση σε δεύτερο βαθμό.
Προχωρώντας σε μια κριτική θεώρηση της εγκυκλίου, που δυστυχώς δεν μας δόθηκε η ευκαιρία σαν φορέας να σχολιάσουμε προ της έκδοσης της, θα συμφωνήσω πως το σύστημα υγείας βιώνει μια κατάσταση πρωτοφανούς κρίσης.
Τα εμπόδια στην πρόσβαση των ασθενών στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (μαζική απασφάλιση του πληθυσμού, πλαφόν δωρεάν επισκέψεων ιατρών ΕΟΠΥΥ,οικονομική ανέχεια) οδηγούν στην διόγκωση του φαινομένου της αντίστροφης υποκατάστασης με αδικαιολόγητη χρήση νοσοκομειακής φροντίδας και προσέλευση ασθενών στα ΤΕΠ, χωρίς να συντρέχει λόγος.
Παράλληλα οι νέοι γιατροί εγκαταλείπουν τη χώρα μαζικά και ψάχνουν αλλού την τύχη τους. Οι σειρήνες του εξωτερικού (αμοιβές, συνθήκες εργασίας, αναγνώριση) δεν δυσκολεύονται να τους δελεάσουν, όταν το επαγγελματικό μέλλον τους στη χώρα μας είναι ζοφερό…
Άμεσο αποτέλεσμα τα νοσοκομεία της επαρχίας, αλλά ακόμα και αρκετά τμήματα νοσοκομείων της Αθήνας, να ξεμένουν από ειδικευόμενους ιατρούς…
Το υπουργείο υγείας, αντί να αντιμετωπίσει τα δυο αυτά σοβαρά προβλήματαστη ρίζα τους, με την καθολική πρόσβαση του πληθυσμού σε οικογενειακό ιατρό, που θα αποφόρτιζε απότομα την πίεση που δέχονται τα νοσοκομεία και με την παροχή κινήτρων στους νέους γιατρούς για πλήρωση κενών, ανεπιθύμητων θέσεων στα νοσοκομεία, προχώρησε σε μέτρα που επιδέχονται πολύ συζήτηση…
Είναι γεγονός πως μελέτες έχουν δείξει ταχύτερη διεκπεραίωση των περιστατικών, σημαντικά υψηλότερη βαθμολογία ικανοποίησης των ασθενών και εξοικονόμηση κόστους της τάξης του 25% μετά την εισαγωγή Γενικών Γιατρών σε ΤΕΠ.
Επίσης είναι γεγονός πως με την αντίστροφη υποκατάσταση και τα εμπόδια στην πρόσβαση στην ΠΦΥ, η πλειοψηφία των περιστατικών που προσέρχονται στα ΤΕΠ αυτοβούλως είναι ελάσσονα περιστατικά, περιστατικά ΠΦΥ, που μπορούν να αντιμετωπιστούν καλύτερα από το Γενικό Γιατρό. Τέλος είναι γεγονός πως η Γενική Ιατρική και η Επείγουσα Ιατρική έχουν πολλά κοινά στοιχεία.
Και οι δυο έχουν ευρύ πεδίο άσκησης, υπό ιδιαίτερα μεταβλητές συνθήκες, δεν περιορίζονται από ηλικία, φύλο, όργανο ή σύστημα και αντιμετωπίζουν την διαγνωστική αβεβαιότητα και τις αδιαφοροποίητες καταστάσεις..
Από την άλλη πλευρά όμως, η Γενική Ιατρική είναι συνυφασμένη με την συνέχεια στη φροντίδα, που έρχεται σε άμεση αντίθεση με την επεισοδιακή φύση της Επείγουσας Ιατρικής. Η Γενική Ιατρική είναι η εξειδίκευση στην παροχή πρωτοβάθμιας, ή καλύτερα μεταφρασμένα πρωταρχικής (primary) φροντίδας στην κοινότητα και όχι εξειδικευμένης φροντίδας στο νοσοκομείο.
Η εκπαίδευση στη Γενική Ιατρική προετοιμάζει στην αντιμετώπιση του επείγοντος σε προνοσοκομειακό επίπεδο, αποσκοπώντας στην ασφαλή μεταφορά του ασθενούς στο πλησιέστερο, κατάλληλο για την οριστική αντιμετώπιση νοσοκομείο.
Η άσκηση της Επείγουσας Ιατρικής μέσα στο νοσοκομείο απαιτεί περαιτέρω εκπαίδευση για την απόκτηση επιπλέον, απαραίτητων δεξιοτήτων. Επίσης προϋποθέτει κατάλληλη πιστοποίηση της επάρκειας στην Επείγουσα Ιατρική, ώστε να μην είναι δυνατόν να εγερθούν νομικά θέματα.
Στην Ελλάδα απαραίτητη κρίνεται η επιτυχής παρακολούθηση του ετήσιας διάρκειας μετεκπαιδευτικού προγράμματος στην Επείγουσα Ιατρική, που διοργανώνει το ΕΚΑΒ, για να θεωρηθεί ένας Γενικός Γιατρός κατάλληλα εκπαιδευμένος για να στελεχώσει ΤΕΠ. Επιπρόσθετα ένας Γενικός Γιατρός μπορεί να λειτουργήσει μόνο μέσα σε ένα αυτόνομο τμήμα ΤΕΠ, με καθορισμένα καθήκοντα, υποχρεώσεις και με καθορισμένο καταμερισμό ευθύνης και όχι ως ένας βοηθός μιας κλινικής, από τις πολλές που εφημερεύουν, σε ένα μη αυτοτελές ΤΕΠ.
Πόσο μάλλον όταν έρχεται ως αντίδοτο στην έλλειψη ειδικευόμενων… Στο σημείο αυτό γεννάται και το εύλογο ερώτημα , γιατί δεν χρησιμοποιούνται και οι υπόλοιπες ειδικότητες ιατρών του ΠΕΔΥ στα νοσοκομεία, που σε όλο τον άλλο κόσμο είναι κατά κύριο λόγο νοσοκομειακές ειδικότητες, αφού υπάρχει τόση έλλειψη ιατρών;
Τέλος, τυχόν περαιτέρω αποδυνάμωση της ΠΦΥ με τις σχεδιαζόμενες μετακινήσεις Γενικών Γιατρών από τις ήδη υποστελεχωμένες πρωτοβάθμιες δομές προς τα νοσοκομεία, ως τελικό αποτέλεσμα θα έχει την επιπλέον επιβάρυνση των νοσοκομείων…
Όπως εύστοχα υποστηρίζει το Royal College of General Practitioners στην πρόσφατη επίσημη θέση του για τις πιέσεις που δέχεται στη Βρετανία για χρήση γενικών Γιατρών σε ΤΕΠ: «Η καλύτερη εκμετάλλευση του χρόνου και των δεξιοτήτων των Γενικών Γιατρών μπορεί να γίνει στις δομές ΠΦΥ, με τους γιατρούς να φροντίζουν τους ασθενείς τους, μέσα στις κοινότητες τους.
Ο περισσότερο αποτελεσματικός και φθηνός τρόπος για να αποφορτιστεί η πίεση στα νοσοκομεία, είναι η οργάνωση δικτύου επαρκούς αριθμού Γενικών Γιατρών να φροντίζουν τους ασθενείς τους μέσα στην κοινότητα τους».
Για εμάς η λύση είναι μια. Άμεση οργάνωση του δικτύου της ΠΦΥ στη χώρα με καθολική κάλυψη του πληθυσμού και άμεση εγκαθίδρυση του θεσμού του οικογενειακού γιατρού για όλους τους πολίτες. Τα οφέλη για τα νοσοκομεία και κυρίως για την υγεία του πληθυσμού θα είναι άμεσα ορατά.
Υπό ειδικές συνθήκες θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τη χρήση Γενικών Γιατρών σε ΤΕΠ, μόνο αν πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις:
– Να το επιθυμεί ο ίδιος ο γιατρός
– Να έχει οργανική θέση σε αυτοτελές ΤΕΠ
– Να έχει παρακολουθήσει την ΕΠΙ
Δεν πρόκειται όμως σε καμία περίπτωση να δεχθούμε τον υποβιβασμό της ειδικότητας μας σε βοηθό των άλλων νοσοκομειακών ειδικοτήτων, ούτε σε μετατροπή μας σε μπαλώματα που θα κλείνουν τις τρύπες του συστήματος υγείας.
Ευάγγελος Φραγκούλης, Γενικός/Οικογενειακός Ιατρός, Γεν. Γραμματέας Ελληνικής Ένωσης Γενικής Ιατρικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου