Με την πρόοδο της ιατρικής όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ζουν περισσότερο, μάλιστα, ο αριθμός των ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών, αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050 και θα υπάρξει ανάγκη για ριζική αλλαγή της κοινωνίας, σύμφωνα με μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε από την ΠΟΥ για τη Διεθνή Ημέρα των Ηλικιωμένων που είναι σήμερα 1η Οκτωβρίου.
Της Αρετής Διαμάντη
“Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και στις πιο φτωχές χώρες, ζουν περισσότερο», όπως ανέφερε η δρ Margaret Chan, Γενική Διευθύντρια του ΠΟΥ. “Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να διασφαλίσουμε αυτά τα επιπλέον χρόνια να είναι υγιή, ουσιαστικά και αξιοπρεπή. Κάτι τέτοιο, δεν θα είναι μόνο καλό για τους ανθρώπους της μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της. “
Η Παγκόσμια έκθεση για τη γήρανση και την υγεία το 2015, διαπιστώνει ότι υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία ότι τα πρόσθετα χρόνια ζωής τα βιώνουν με καλύτερη υγεία από ό,τι οι προηγούμενες γενιές στο ίδιο ηλικιακό στάδιο. “Δυστυχώς, ο εβδομηντάρης δεν φαίνεται να είναι ο νέος εξηντάρης,” ανέφερε ο Δρ John Beard, Διευθυντής του Τμήματος Γήρανσης και Πορείας Ζωής του ΠΟΥ. “Αλλά θα μπορούσε να είναι και θα πρέπει να είναι “.
Ενώ μερικοί ηλικιωμένοι μπορεί πράγματι να βιώνουν περισσότερα και υγιέστερα χρόνια, αυτοί οι άνθρωποι είναι πιθανό να προέρχονται από τα πιο ευνοημένα στρώματα της κοινωνίας. “Οι άνθρωποι από μειονεκτικό περιβάλλον, στις φτωχότερες χώρες, με τις λιγότερες ευκαιρίες και τους λιγότερους πόρους, σε μεγάλη ηλικία, είναι πιθανό να μην έχουν καλή υγεία, όπως εξήγησε ο δρ Beard. Η έκθεση τονίζει ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι πολιτικές τους, δίνουν τη δυνατότητα στους ηλικιωμένους να συνεχίζουν και να συμμετέχουν στην κοινωνία, ενώ θα πρέπει να αποφεύγουν την ενίσχυση των ανισοτήτων που συχνά είναι η αιτία για την κακή υγεία των ηλικιωμένων. Η έκθεση απορρίπτει το στερεότυπο των ηλικιωμένων, ευπαθών και εξαρτώμενων ατόμων και στηρίζει τις συνεισφορές που κάνουν οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που συχνά παραβλέπονται.
Η έκθεση τονίζει ότι, ενώ μερικοί ηλικιωμένοι θα χρειάζονται φροντίδα και υποστήριξη, ο γενικός ηλικιωμένος πληθυσμός, σε γενικές γραμμές θα συνεισφέρει στην οικογένειά του, στις κοινότητες και την κοινωνία γενικότερα. Η έρευνα επίσης υποδηλώνει, πως οι εισφορές υπερκαλύπτουν κατά πολύ οποιεσδήποτε επενδύσεις, που ενδεχομένως απαιτούνται για την παροχή των υπηρεσιών υγείας, της μακροχρόνιας περίθαλψης και της κοινωνικής ασφάλισης που απαιτούνται για τον πιο ηλικιωμένο πληθυσμό και προσθέτει ότι η πολιτική πρέπει να στραφεί στον έλεγχο του κόστους, με μεγαλύτερη έμφαση στη δυνατότητα των ηλικιωμένων να κάνουν πράγματα που έχουν σημασία γι ‘αυτούς. Αυτό θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες, που αποτελούν την πλειοψηφία των ηλικιωμένων και οι οποίες παρέχουν ένα μεγάλο μέρος στη φροντίδα της οικογένειας.
Η έκθεση επισημαίνει 3 βασικούς τομείς δράσης που θα απαιτούσαν θεμελιώδεις αλλαγές στον τρόπο που σκέφτεται η κοινωνία για τη γήρανση και τους ηλικιωμένους. Αυτές οι δράσεις μπορούν να δώσουν στα ηλικιωμένα άτομα σήμερα και στο μέλλον, τη δυνατότητα να ανακαλύψουν νέους τρόπους ζωής. Ο ΠΟΥ προτείνει φιλικές προς τους ηλικιωμένους πόλεις και κοινότητες. Ο επαναπροσδιορισμός των συστημάτων υγείας στις ανάγκες των ηλικιωμένων θα είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Αυτό θα απαιτήσει μια μετάβαση από τα συστήματα που έχουν σχεδιαστεί γύρω από τη θεραπεία της οξείας νόσου, σε συστήματα που μπορούν να παρέχουν συνεχή φροντίδα για τις χρόνιες παθήσεις που είναι περισσότερο διαδεδομένες σε μεγαλύτερη ηλικία.
Οι πρωτοβουλίες που έχουν ήδη αποδειχθεί επιτυχής μπορεί να επεκταθούν και να εισαχθούν σε όλες τις χώρες. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν τη δημιουργία ομάδων που αποτελούνται από γιατρούς διαφορετικών ειδικοτήτων, όπως φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγους, διαιτολόγους, εργοθεραπευτές, γιατρούς και νοσηλευτές στη Βραζιλία και την ανταλλαγή των μηχανογραφικών κλινικών διαγραμμάτων μεταξύ των ιδρυμάτων περίθαλψης στον Καναδά. Οι κυβερνήσεις πρέπει επίσης να αναπτύξουν συστήματα μακροχρόνιας φροντίδας που μπορούν να μειώσουν την ακατάλληλη χρήση των υπηρεσιών υγείας και τη διασφάλιση ότι οι άνθρωποι θα ζουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους με αξιοπρέπεια. Οι οικογένειες θα χρειαστούν υποστήριξη για την παροχή φροντίδας, απελευθερώνοντας τις γυναίκες, που είναι συχνά οι βασικοί φροντιστές των ηλικιωμένων μελών της οικογένειας, για να παίξουν έναν ευρύτερο ρόλο στην κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου